مسافر چشم به راهی های من، ساکار!
بی خبر از راه می رسی
با درودی به خانه می آیی
و با بدرودی خانه ام را ترک میگویی
ای عشق من!
چگونه بگویم؟!
لحظه های عمر من جز
فاصله میان این درود و بدرود نیست…..!!!
افسوس
که چه دیر می آیی و زود می روی…
سه لام هه ناسه که م.باشی له ده ورت گه ریم.
له پیشه وه با پیت بلیم که چه نده خوشحالم دوای ئه و هه موو وه خته هاتمه سه ر ویبلاگه که مان دوایش بمبه خشه که ئه وه نده له دووریت شکایه ت ده که م به گیانی خوت که ته واوی دنیامه ئه لان ته حه مولی دووری تو یه کجار بوم سه خته,وه ختیک بیر له و کات و ساته خوشانه ده که مه وه که پیکه وه بووین به ده ست خو م نیه گریانم دی و ته حه مول کردنی دووریت بوم یه کجار نا خوش ده بی و مه جبوور ده بم وه ختایه ک که قسه ده که ین شکایت که م وه بشزانه که بیستنی ده نگت ته واوی ئه و ناخوشیانم له بیر ده باته وه
ده تپه ره ستم هه ناسه که م
پێشکەش به هانا خۆشەویست ترین خۆشەویستم (ساکار)