کاروانی خەیاڵ

ئیمه گیانیکین له دوو جه سه دا

وه ک شیعر وئاواز له یه ک به سته دا

دونیاش ناتوانی لیکمان کاته وه

مه گه ر خوا بوخوی بمانباته وه

ئیمه په روه روده ی یه ک خول و ئاوین

بو ته نیا ساتیک بی یه کتر نابین

ئه گه ر له و دونیاش زیندوو بینه وه

ریبواری یه ک ریین جیا نابینه وه

ما  روحی هستیم در دو بدن

                                  مثل شعر و آواز در یک قالبیم

دنیا هم نمیتونه ما رو ازهم جدا کنه

                                   مگر خدا خودش ما رو از هم بگیره

ما پرورده ی یک آب و خاکیم

                               حتی برای یک لحظه هم بدون هم زندگی نمیکنیم

اگر در اون دنیا هم زنده بشیم

                            رهگذر یک راه خواهیم بود و از هم جدا نمیشویم